| I made two exceptions this week and made small contributions to projects by [[http://beyondthespoken.eu/|Barbara Raes]] and [[https://stephenbarrass.com/2016/01/18/chemo-singing-bowl/|Stephen Barras]]. Both of them were related to what I'm currently writing about, so I didn't mind. With Stephen I edited the artist statement for the Chemo Singing Bowl. It's the first that my body has been included as the "co-artist" in an exhibition. Stephen created the beautiful [[https://www.researchgate.net/publication/282454508_Diagnosing_blood_pressure_with_Acoustic_Sonification_singing_bowls|Diagnostic Singing Bowl]] (pictured above) using CAD based on my blood pressure data during chemo and bevacizumab treatments in 2009-2010. For Barbara I wrote the following testimonial of the ritual she guided for me just before my surgery last June: | I made two exceptions this week and made small contributions to projects by [[http://beyondthespoken.eu/|Barbara Raes]] and [[https://stephenbarrass.com/2016/01/18/chemo-singing-bowl/|Stephen Barras]]. Both of them were related to what I'm currently writing about, so I didn't mind. With Stephen I edited the artist statement for the Chemo Singing Bowl, to be presented at the [[https://stephenbarrass.com/2016/09/03/out-of-hand-materialising-the-digital/|Out of Hand festival]] in Sydney. It's the first that my body has been included as the "co-artist" in an exhibition. Stephen created the beautiful [[https://www.researchgate.net/publication/282454508_Diagnosing_blood_pressure_with_Acoustic_Sonification_singing_bowls|Diagnostic Singing Bowl]] (pictured above) using CAD based on my blood pressure data during chemo and bevacizumab treatments in 2009-2010. For Barbara I wrote the following testimonial of the ritual she guided for me just before my surgery last June: |
| <blockquote>Vorig jaar moest ik afscheid nemen van mijn borsten, een belangrijk symbool van mijn vrouwelijkheid. Een paar dagen vóór mijn bilaterale mastectomie heeft Barbara samen met een groep krachtige vrouwen een bijzonder afscheidsritueel gehouden. Het was een geladen en ontroerende beleving waar ik er helemaal mocht zijn, met mijn gebrekkig lichaam en al mijn zorgen en verdriet. Barbara omhelsde mij bij de ingang en leidde mij door de studio waar ik dagelijks werk. "Ik ben hier voor je" zei ze "ik zal je dragen." En inderdaad, voor een uur lang voelde ik mij door de vrouwelijke oerkrachten van mijn vriendinnen gedragen, onder Barbara’s zachte begeleiding. Onze bibliotheek was omgetoverd naar een groen rustoord; in het midden van de ruimte een nest van kussens en dekens waarop ik mocht liggen. Mijn vriendinnen waren getransformeerd tot de archetypische godinnen. Hun krachten en energie hebben zij als poëtische wensen aan mij geschonken. Ze namen mij mee door een stroom van zintuigelijke ervaringen, waar mijn maelstroom van emoties zonder remmingen mocht razen, tot dat ik de serene stilte van acceptatie had bereikt. De kleuren, geuren, geluiden en strelingen brachten mij tot een alternatief bewustzijn. Mijn lichaam vloeide buiten de oevers van mijn huid, en ik zweefde gewichtsloos, opgehouden door de fluisterende stemmen en warme handen. Het ritueel eindigde in een euforisch vuurspel, opgedragen aan de zonnewende en hernieuwing voor ons allemaal. Ik voelde mijn feminiene vitaliteit ontwaken, zo omringd door mijn glimlachende, stralende zusters. Het was ongelofelijk belangrijk om op zo’n bewuste manier afscheid te nemen van een lichaamsdeel die mij veel vreugde en veel pijn heeft gebracht. Barbara’s rol als ritueel begeleidster was een onschatbare ondersteuning van mijn rouwproces. Zij heeft mij geholpen om aan mijn verlies bestaansrecht te geven. En daarmee veel ruimte voor een nieuw begin. Ik ben haar mateloos dankbaar. </blockquote> | <blockquote>Vorig jaar moest ik afscheid nemen van mijn borsten, een belangrijk symbool van mijn vrouwelijkheid. Een paar dagen vóór mijn bilaterale mastectomie heeft Barbara samen met een groep krachtige vrouwen een bijzonder afscheidsritueel gehouden. Het was een geladen en ontroerende beleving waar ik er helemaal mocht zijn, met mijn gebrekkig lichaam en al mijn zorgen en verdriet. Barbara omhelsde mij bij de ingang en leidde mij door de studio waar ik dagelijks werk. "Ik ben hier voor je" zei ze "ik zal je dragen." En inderdaad, voor een uur lang voelde ik mij door de vrouwelijke oerkrachten van mijn vriendinnen gedragen, onder Barbara’s zachte begeleiding. Onze bibliotheek was omgetoverd naar een groen rustoord; in het midden van de ruimte een nest van kussens en dekens waarop ik mocht liggen. Mijn vriendinnen waren getransformeerd tot de archetypische godinnen. Hun krachten en energie hebben zij als poëtische wensen aan mij geschonken. Ze namen mij mee door een stroom van zintuigelijke ervaringen, waar mijn maelstroom van emoties zonder remmingen mocht razen, tot dat ik de serene stilte van acceptatie had bereikt. De kleuren, geuren, geluiden en strelingen brachten mij tot een alternatief bewustzijn. Mijn lichaam vloeide buiten de oevers van mijn huid, en ik zweefde gewichtsloos, opgehouden door de fluisterende stemmen en warme handen. Het ritueel eindigde in een euforisch vuurspel, opgedragen aan de zonnewende en hernieuwing voor ons allemaal. Ik voelde mijn feminiene vitaliteit ontwaken, zo omringd door mijn glimlachende, stralende zusters. Het was ongelofelijk belangrijk om op zo’n bewuste manier afscheid te nemen van een lichaamsdeel die mij veel vreugde en veel pijn heeft gebracht. Barbara’s rol als ritueel begeleidster was een onschatbare ondersteuning van mijn rouwproces. Zij heeft mij geholpen om aan mijn verlies bestaansrecht te geven. En daarmee veel ruimte voor een nieuw begin. Ik ben haar mateloos dankbaar. </blockquote> |
maja